در مطالعه‌ای که اخیراً در مجله روان‌شناسی و روان‌پزشکی کودک منتشر شد، محققان بررسی کردند که چگونه آشفتگی غذا (FF) تحت تأثیر عوامل ژنتیکی (“طبیعت”) و عوامل محیطی (“پرورش”) قرار می‌گیرد.
یافته‌های آنها نشان می‌دهد که تفاوت‌های فردی در FF که توسط کودکان در تمام سنین نشان داده می‌شود به عوامل ژنتیکی مرتبط است. با این حال، تند خوردن در کودکان نوپا ممکن است تحت تأثیر عوامل محیطی قرار گیرد، که این زمان را برای مداخلات برای رسیدگی به FF حیاتی می کند.
پس زمینه
بسیاری از کودکان در مورد بافت یا طعم غذای خود حساس هستند و ممکن است تمایلی به امتحان کردن غذاهای ناآشنا نداشته باشند و این باعث می شود تعداد محدودی از مواد غذایی مصرف کنند. FF اغلب در کودکان نوپا ظاهر می شود، بین اوایل و اواسط کودکی به اوج خود می رسد و با رشد کودکان تا نوجوانی محو می شود. برخی از متخصصان معتقدند که ممکن است تا 50 درصد از کودکان آن را تجربه کنند.
کودکانی که از غذا خوردن بی‌حوصله رشد نمی‌کنند، ممکن است از چندین مشکل روانی و جسمی نامطلوب، از جمله اضطراب مرتبط با غذا، کمبودهای تغذیه‌ای، و کاهش وزن رنج ببرند. همانطور که در بزرگسالی رشد می کنند، در معرض خطر ابتلا به اختلالات خوردن هستند. این تأثیرات را نیز خانواده‌هایشان احساس می‌کنند، که ممکن است با اضطراب مربوط به غذا دادن به فرزندان و اختلال در وعده‌های غذایی دست و پنجه نرم کنند.
درک چگونگی تعامل طبیعت و پرورش برای تأثیرگذاری بر FF می‌تواند به محققان کمک کند تا بفهمند چگونه این رفتارها را مدیریت کنند و چه زمانی مداخلات موفق‌تر خواهند بود.
در مورد مطالعه
هدف پژوهشگران مدل‌سازی چگونگی ایجاد آشفتگی در بین دوران نوپا و اوایل نوجوانی و بررسی نقش طبیعت و پرورش در تفاوت‌های فردی بود.
دوقلوها از نظر ژنتیکی بیشتر از سایر جفت‌های خواهر و برادر شباهت دارند و دوقلوهای همسان نسبت به دوقلوهای برادر تشابه بیشتری دارند. مقایسه رفتارهای FF بین دوقلوهای همسان و برادر که شرایط محیطی مشابهی را تجربه می‌کنند به محققان این امکان را داد که تأثیر عوامل محیطی و ژنتیکی را متمایز کنند.
آنها با 6754 خانواده واجد شرایط دارای دوقلو تماس گرفتند که از این تعداد 2402 خانواده در نظرسنجی پایه شرکت کردند. این نظرسنجی شامل اطلاعاتی در مورد رفتار غذایی و اشتها، رشد، نتایج سلامتی و محیط خانه بود. این مطالعه از ۱۶ ماهگی کودکان شروع شد و در ۱۳ سالگی به پایان رسید.
برای درک رفتار خوردن، محققان از والدین سوالاتی پرسیدند، مانند اینکه آیا فرزندانشان تصمیم گرفتند که غذا را قبل از چشیدن طعم آن دوست نداشته باشند، با گزینه‌هایی برای پاسخ‌های متفاوت از «همیشه» تا «هرگز». نیز محاسبه شده است.
یافته ها
نتایج نشان داد که کودکانی که با نمرات FF بالاتری شروع کردند، اغلب در تجزیه و تحلیل خطی، در طول زمان، افزایش بیشتری در رفتارهای غذا خوردن بی‌حساب داشتند. با این حال، آنها همچنین احتمالاً کاهش سریع‌تری در رفتار FF در سنین 7 تا 13 سال نشان می‌دهند. به طور کلی، بین 74 تا 79 درصد از تفاوت‌ها در بین کودکان را می‌توان با «طبیعت» یا عوامل ژنتیکی توضیح داد.
منبع:news-medical
